obudzić kogoś ze snu

См. также в других словарях:

• obudzić — dk VIa, obudzićdzę, obudzićdzisz, obudź, obudzićdził, obudzićdzony 1. «przerwać komuś sen, drzemkę, przebudzić» Obudzić kogoś ze snu. Obudzić kogoś rano. Obudził go śpiew ptaków, hałas uliczny. 2. «wywołać w kimś pewne stany, uczucia itp.;… …   Słownik języka polskiego

• sen — m IV, D. snu, Ms. śnie; lm M. sny 1. «stan fizjologiczny, umożliwiający organizmowi wypoczynek i odbudowę sprawności roboczej wszystkich narządów, polegający na obniżeniu wrażliwości na bodźce, zniesieniu aktywności ruchowej, zwolnieniu czynności …   Słownik języka polskiego

• sen — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. snu, Mc. śnie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} stan fizjologiczny umożliwiający regenerację sił organizmu, polegający na czasowym zaniku świadomości, obniżeniu wrażliwości organizmu na bodźce, ograniczeniu jego… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• sen — 1. Być, zdawać się snem «być, zdawać się czymś niezwykłym, pięknym, nieuchwytnym, nierealnym»: Ponownie ogarnęło go uczucie, że wszystko, co się dzieje, jest snem (...). Z. Kossak, Przymierze. 2. Chodzić, mówić, żyć itp. jak we śnie «chodzić,… …   Słownik frazeologiczny

• zbudzić — dk VIa, zbudzićdzę, zbudzićdzisz, zbudź, zbudzićdził, zbudzićdzony «przerwać czyjś sen, obudzić kogoś» Zbudzić kogoś do pracy, na śniadanie. Zbudzić kogoś ze snu, z drzemki. Zbudził ją telefon. Zbudziło ich stukanie do drzwi. zbudzić się 1.… …   Słownik języka polskiego

• dom — m IV, DMs. u; lm M. y 1. «budynek przeznaczony na mieszkania, na pomieszczenia dla zakładów pracy, instytucji itp.» Dom murowany, parterowy, piętrowy, narożny. Dom nowoczesny, stylowy, staroświecki, zabytkowy. Dom jednorodzinny, wielorodzinny,… …   Słownik języka polskiego

• dom — 1. Czuć się, zachowywać się jak (u siebie) w domu «czuć się dobrze, swojsko, zachowywać się swobodnie»: Mały natychmiast zdobył sympatię funkcjonariuszy. Bawił się pałką, w dyżurce czuł się jak w domu. SE 17/02/1998. 2. Czyjś dom jest dla kogoś… …   Słownik frazeologiczny

• rozbudzić — dk VIa, rozbudzićdzę, rozbudzićdzisz, rozbudzićbudź, rozbudzićdził, rozbudzićdzony rozbudzać ndk I, rozbudzićam, rozbudzićasz, rozbudzićają, rozbudzićaj, rozbudzićał, rozbudzićany 1. «przerwać komuś sen, zbudzić» Rozbudzić śpiące dzieci. Stukanie …   Słownik języka polskiego

• głęboki sen — {{/stl 13}}{{stl 7}} sen, z którego bardzo trudno jest kogoś obudzić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Faza głębokiego snu. Zapaść w głęboki sen. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień